Laatste weekend

De foto's staan al op onze blog maar van een verhaaltje schrijven komt niet veel ;-)

Dit weekend zijn we samen nog wat mooie dingen gaan bekijken, zoals de Mercado Central en de cerro Santa Lucia, het museo Bellas Artes en nog een keertje naar het gezellig Bella Vista.

We dachten dat het een goed idee was om de Turistik Bus tour te doen. Een open bus waar je op en af kunt hoppen bij bezienswaardigheden. 'Slechts' 19.000 pesos per persoon en de hele dag tot je beschikking met een Engels sprekende gids. Met zijn tweetjes dus 38.000 pesos, grofweg 60 euro.

Daar hebben we lol van gehad, we hebben er precies 2 keer in gezeten, op de heenweg 4 haltes naar het centrum. Daar er uit gehopt en lekker in de Bella Vista gewandeld en uitgebreid gegeten en gedronken. Na 2 uur gingen we verder en Joost zag op de kaart met haltes die we kregen dat we best konden lopen naar de volgende bezienswaardigheid en naar de volgende... Afijn, de bus ging maar tot half zes en we hopten net bijtijds op de laatste om terug te komen bij onze beginhalte. We hebben dus voor 60 euro 2 keer in de bus gezeten terwijl we een metrokaart op zak hebben waarmee je voor nog geen euro in het centrum zit. Zelfs de taxi is stukken goedkoper... Goed bezig !

De sfeer hier in Santiago is vooral 's avonds heerlijk, het is iedere avond druk met afgeladen terrassen en mensen die geanimeerd met elkaar praten. Wat een verschil met Nederland waar rond half negen de restaurants al leeg raken en je om tien uur niet meer hoeft aan te komen om nog te gaan eten. Hier komen de mensen gerust rond half elf nog eten.

Wij zijngroot fan van het Chileense en Peruaanse eten, heerlijk mals en pittig, een heel verschil met het vele Amerikaanse eten dat je hier ook vindt. Smakeloze lappen vlees en alles gaat in een tempo waar je niet goed van wordt. Ze staan binnen 10 minuten wel 3 keer voor je neus om te vragen of je al wilt bestellen en als je een voorgerecht besteld, krijg je dat tegelijk met je hoofdgerecht. Deze restaurants mijden we dus.

De Mercado Central is een prachtige oude markthal waar het licht heel mooi door de hoge ramen naar binnen valt. We spraken er een oud Chileens mannetje die ons wees op de constructie die met kabels bijeen gehouden wordt. Er waren al 7 zware aardbevingen geweest en zonder die kabels zou de hele markthal instorten. Het ruikt er sterk naar vis en aan je tafeltje maken ze hele grote kreeften of krabben klaar. Met een schaar knippen ze de poten er af en halen het 'vlees' er uit, op zich al een bezienswaardigheid.

Het Museo Bellas Artes is ook erg mooi. Wij wisten niet dat we alleen in de grote hal mochten fotograferen dus er staan wat illegale fotootjes bij ;-)

Santiago is leuk maar 3 weken hier is te lang. Als we echt op vakantie waren dan zouden we verder trekken. Je bent met een week wel uitgekeken en gelukkig hadden wij nog een paar dagen een auto en konden we wat meer zien.

Morgen is het vrijdag en ga ik de koffers vast inpakken zodat Joost zaterdag ook nog een dagje kan genieten na al het harde werken. Nog even slenteren door de oude stad en lekker eten op een terras onder de bomen met een laatste glaasje Pisco Sour. Dan om kwart over tien het vliegtuig in en lekker slapen tot Atlanta. Daar komen we om 6 uur 's morgens aan en gaan dan om half zes weer vliegen tot de andere morgen tien voor half negen en dan zit onze of vooral mijn vakantie er weer op.

Adios Santiago ! (Hier zeggen ze ciao)

Tot snel,

Joost en Gonda

2e Poging

Vanmorgen had ik fikse hoofd- en buikpijn, waarschijnlijk een lichte zonnesteek opgelopen. Joost had al om 7 uur een conferencecall dus we waren vroeg uit de veren. Joost naar de baas en ik er weer op uit. Eerst de Bip kaart laten upraden met 12.000 pesos, kan ik weer even vooruit. Toen met de metro naar Plaza Boquedana waar ik nu in ene keer goed liep richting de cerro Cristobal. Wat een opluchting, ik liep zo door de wijk Bella Vista, heel erg Chileens, allemaal kleine eettentjes met terrasjes en het personeel dat je bij iedere gelegenheid hun terras op wil lokken. Maar ik heb genoeg aan mijn flesje water en maaltijdreep. Het was een heel andere beleving dan gisteren.

Na het wandelen in een soort parkje onder een boom op een bankje mijn volgende route uitgestippeld. Terug naar de metro en dan naar station Republica waar volgens Joost zijn Chileense collega's de Concha y Toro in de wijk Brasil erg mooi moest zijn. Eerlijk is eerlijk, het was weer even zoeken en vragen maar ik bleek er recht tegenover te staan. Dan moet je nog met levensgevaar 2 drukke wegen oversteken maar dat doen zelfs de oudste vrouwtjes in Chili, dus hoppekee maar.

Het was de moeite waard. Geen rechthoekige geometrie maar passages met bogen en erkers en stucornamenten. Het is of je een hele andere stad binnenstapt. Hier ook weer hele aardige mensen die met je op de foto willen en alles van je willen weten en je hun fles bier aanbieden .

Ik ga niet meer een half uur lopen als ik niet de juiste bus kan vinden. Ik was op station Escuela Militair uitgestapt omdat we dachten dat daar de bus naar ons appartement stopte maar ik vond hem niet. Een taxi aangehouden en voor 3 euro stond ik 10 minuten later keurig voor de deur.

Het is nu half negen geweest en Joost is nog steeds aan het werk, zijn biertje wacht, de kip is inmiddels afgekoeld en de hemel kleurt rood.

Hasta Luega !

P.s.: Ik heb mijn cursusboeken bij me en had me echt voorgenomen om te gaan leren maar het komt er niet van, sorry Ans, maar overdag doe ik wel mijn best en Joost 's avonds met bestellen.

Alleen op stap

Dinsdag trek ik de stoute schoenen aan, heb op een klein papiertje wat punten gezet die ik wil bekijken en heb geen zin om een zwaar boek mee te slepen, dat lukt wel...denk ik.

Afijn, er stopt een bus waar op staat : Bella Vista, een mooie wijk volgens het boekje, dus ik stap op en moet een hele tijd staan vanwege de drukte. We zijn ruim een half uur onderweg, toch maar eens aan de buschauffeur vragen wanneer we er zijn en of hij me een seintje wil geven. Hij ratelt een heel verhaal (weer dat spraakgebrek van die chilenen...) maar ik denk dat het wel goed komt en ga zitten, dat kan inmiddels. Het gaat er verdomd bekend uitzien...en ik zie Av. Kennedy op de borden, daar zitten wij...het zal toch niet ? In de verte zie ik het Marriot Hotel (daar zitten wij vlak naast) en ja hoor, ik ben weer terug waar ik begon maar nu aan de overkant van de straat, voor jan met de korte achternaam 40 minuten lang door elkaar geschud in een bloedhete bus. Aaaargghhh !!

Hoe lang duurt het nu nog ? vraag ik de buschauffeur. Nog 10 minuten ...pffh, dan maar blijven zitten.

10 minuten later, weer een onverstaanbaar verhaal maar het komt er op neer dat ik er ben. Ik hop uit de bus, frisse lucht ! Maar nu, ik heb een oríëntatie vermogen van heb ik jou daar en ik zie dus niks van een mooie buurt ofzo. Ik loop alle kanten op maar ik zie alleen maar verkeer. Na een half uur ben ik het zat en houd een taxi aan. Ik wil naar cerro Cristobal, dat schijnt leuk te zijn, oké. Hij begint te kletsen en als hij hoort dat ik niet getrouwd ben begint hij me te versieren en wil me zoenen, de gék. Tegen mijn zin in krijg ik zijn telefoonnummer in mijn handen geduwd. Ja, hoor, ik bel je (niet!!!) ;-)

Maar ik ben op cerro Cristobal en koop een kaartje met de kabelbaan omhoog voor een spectaculair uitzicht. 1000 pesos € 1,50 enkeltje, heen en terug is het 1800 maar het lijkt me wel leuk om naar beneden te wandelen, hoe ver kan dat zijn ? Het liftje is in een mum van tijd boven en het uitzicht is mooi, dat is waar. Na een tijdje zoek ik hoe ik naar beneden kan en krijg het advies om de weg rondom te nemen en niet de trapjes omdat het daar gevaarlijk is voor een vrouw alleen. Oké, ik neem de weg en loop langs een geasfalteerde weg naar beneden, bochtje, weer een bochtje, zon, bijna geen schaduw, 33 graden, nog een bochtje....een uur later kom ik compleet gebraden met koppijn beneden aan een hele andere kant dan ik naar boven ging. Ik ben weer compleet de weg kwijt.

Ik vind een bus, stap in en nu blijkt mijn bip-kaart (soort ov-kaart)geen saldo meer te hebben... de bus weer uit en niet zo blij meer nu... taxi, ik wil naar huis ! Het valt mee, voor 7000 pesos brengt hij me thuis (€ 9,50) al had het me 25 euro gekost, ik ben het zat. En ja, hoor, 'waar kom je vandaan, ben je getrouwd ? Nee? Wil je met me trouwen ?' Pffh, ze zijn heel lief en aardig maar voortaan ben ik gewoon getrouwd. Ik heb nog een trouwring om ook maar die is van mijn oma geweest, voortaan zeg ik :'soy casado' misschien laten ze me dan met rust.

De chileense vrouwen zijn prachtig maar blond zie je hier niet veel, dat zal het wel zijn ;-)

Nou, vandaag doe ik dus rustig aan, heb hoofdpijn en diarree, bijna zonnesteek denk ik. Lekker de was gedraaid en onze blog bijgewerkt, fotootjes lukte weer niet, wacht ik mee tot de baas thuis is. Die maakt lange, hectische dagen. Maar als hij thuis komt staat zijn biertje klaar op het balkon en hopt hij in zijn korte broek en heeft weer vakantie ;-)

Nogmaals de Andes

Het is alweer woensdag, ik raak de dagen kwijt. Lekker wel. Zondag was de laatste dag dat we de auto hadden en tevens Joost zijn laatste vakantiedag. Ons plan was na de Andes rechts, de kust links, nu naar het zuiden te rijden naar een mijnbouwplaatsje, tegenwoordig alleen nog museum, in Sewell. De navigatie kende het niet, op de kaart stond het wel en er was geen bord of wat dan ook in de omgeving dat ernaar verwees. Heel vreemd. Wij naar het dichtsbijzijnde plaatsje gereden, niks.Terug, nog een keer links kijken bij een slagboom wat wel douane leek. Bleek dat het daar was, maar we mochten er niet in, alleen maar via een touroperator via Internet kun je er in. Het schijnt wel de moeite waard te zijn, volgens Joost Chileense collega's. Je krijgt een pak aan en een helm op met een lampje. Misschien volgend weekend, ons laatste weekend samen vrij.

Toen dan maar terug naar de Andes gereden, we zijn dol op de bergen en Joost had op Google maps nog een ander weggetje naar een stuwmeer gevonden. We waren er om half vier maar dan is het echt niet koeler ofzo. Het stuwmeer was echt prachtig en er liepen overal paarden en geiten en natúúrlijk ook weer voor de auto op de weg. Staat daar heel stoïcijins een paard en doet geen stap opzij, de auto's gaan heel voorzichtig vlak langs hem heen. Echt grappig om te zien.

De bergen hebben alle kleuren van de regenboog, van dieppaars tot lichtgeel/grijs, de schoonheid is niet te vangen op foto's of film. Het waaide hard maar dat was heerlijk met die hitte. Joost wilde natuurlijk zo ver mogelijk de bergen in rijden en we reden op een heel smal paadje langs afgronden waar je maar niet bij moet nadenken. Ook nog plankgas en lachen dat het wel glad leek op al die losse keitjes. Op een gegeven moment stond er een Therme aangegeven, dus we hadden weer een nieuw doel. We moesten door stromende riviertjes rijden om er te komen, dat vond ik best eng want je kon niet goed zien hoe diep het was en als je daar vast komt te staan....

Maar we kwamen er, twee baden vol met mensen die gelukzalig in het warme water lagen te dobberen waarvan er een met een heuse waterval erboven. Wij hadden geen badkleding bij ons dus even gevoeld met de handjes, wel lekker lauw maar niet zo warm als die zwavelbaden in Colina.

Wat ook heel apart was dat we onderweg, ver van het water weg midden in de hitte tussen de bergen in het dal waar eigenlijk water zou moeten stromen heel veel mensen gewoon een tentje hadden opgezet. En best veel. Wij hielden het nog geen tien minuten in die hitte uit, snel weer de airco in.Wat de lol daar nu van is begrijpen we niet.

Ik moet even mijn was uit de machine gaan halen....wordt vervolgd ;-)

Andes en de kust in 2 dagen

Hola de todos,

Daar zijn we dan weer. Chili is prachtig maar ook vreselijk chaotisch, vooral het verkeer, het is heel normaal dat je gewoonlinks blijft rijden op de snelweg en iedereen haalt jerechts in. Taxichauffeurs toeteren als bezetenen en schieten alle kanten op. Vanavond nog, staat er op de rechterbaan gewoon een auto stil en de bestuurder staat benzine bij te schenken uit een jerrycan, midden in de stad op een 80km weg !

Als je buiten de stad komt moet je aldoor alert zijn op paarden, geiten en vooral zwerfhonden die gewoon op de weg lopen. De flessen water zijn al een aantal keren door de auto geschoten door de noodstop en vervolgens komt zo'n zwerfhond dan hard aanrennen omdat hij denkt dat je stopt om hem wat te geven !

In de steden is het ook chaotisch, vooral in Santiago, een mierenhoop aan mensen die alle kanten opgaan. De smog is ook heel erg, je snapt niet dat die mensen niet allemaal met een mondkapje rondlopen. Zelfs in Valparaiso aan de kust is smog. Ohja, wat ook heel raar is, de mensen steken gewoon de snelweg over ! Zie je opeens een voetganger een spurt nemen én er wordt op de snelweg gefietst ! Echt levensgevaarlijk. Vanavond zagen we een vrachtautootje met een open achterdeur. Heel relaxed stond er een man in bij kistjes en er zaten nog meer mensen in. Ze hadden waarschijnlijk op het land gewerkt, je moet er niet aan denken als die een noodstop moet maken.

Dat kan allemaal en wij werden aangehouden door een politie agent die zei dat wij niet met ons rijbewijs in Chili mogen rijden maar een Internationaal rijbewijs nodig hebben. Toen hij ontdekte dat we geen Amerikanen maar Hollanders waren mochten we opeens gewoon verder rijden....zonder Internationaal rijbewijs

Gisteren zijn we dus de bergen ingegaan en hadden onze 4x4 echt nodig,onze ingewanden zijn op eenverschrikkelijke manier door elkaar gegooid toen we naar een waterval gingen kijken en vervolgens nog een keer om in de middle of nowhere bij de Baños de Colina. Dat zijn zwavelbaden en heel erg warm, de mensen zitten er in en wrijven zich in met de modder van de bodem, het ziet er niet uit maar ze hebben er zoveel lol in...ik moét nog een keer zeggen hoe lief die Chilenen zijn, ik heb ze echt in mijn hart gesloten. Toch wil ik hier niet wonen, het is té ver weg en té chaotisch.

Vandaag zijn we vanaf Viña del Mar, waar we eerst 2 uur lang van een buffet hebben genoten, zó uitgebreid heb ik het nog nooit gezien. We kregen een glaasje Piso du Sour vooraf en een dessertbuffet en koffie toe voor nog geen 20 euro p.p. Volgend weekend gaan we terug voor nóg een keer !

Volgegeten zijn we langs de kust gaan rijden richting het Noorden naar Zapallar, ook een prachtige stad boven op een berg met een schitterend uitzicht op de zee. Het is een luxe villawijk en je kijkt je ogen uit naar de bloemenpracht en de schitterende huizen, heel iets anders dan de krottenwijken die je overal ziet met de golfplaten daken.

Het is opeens alweer half tien en Joost wil nog iets eten, ik zit nog vol van het buffet..

Hasta luego !

Joost en Gonda

Met 4x4 naar de Andes

Morgen gaan we naar de Andes. Vanmorgen hebben we eerst heerlijk uitgeslapen, gezwommen op het dak, in het zonnetje gezeten en vervolgens weer onwijs ver gelopen om een autoverhuur bedrijf te vinden dat op Av. Manquehue 600 zat. Alleen...ze hebben hier Norte en Sud en dan dezelfde Avenida met dezelfde nummers alleen als je op Norte zoekt vind je hem dus nooit als je op Sud moet zijn! Dit was het geval. Afijn, na veel gedoe en spraakverwarringdan toch een autootje gehuurd. Morgenochtend staat er een Suzuki Vitara 4x4 mét airco én navigatie voor ons klaar en deze hoeven we pas maandag weer in te leveren. Dan moet Joost weer aan het werk dus dat komt mooi uit, special price van 218 eurootjes all incl., behalve de benzine dan maar die kost hier ook niet veel.

We hebben een beetje routes uit zitten stippelen maar waar wij heen willen is op google maps niet te vinden, hopelijk begrijpt de gps ons wel. We gaan richting Cajón del Maipo en dan verderop naar Baños Morales, warmwaterbaden. De foto's zijn prachtig en we hebben al van alles ingepakt om overal op voorbereid te zijn, van zwemgoed voor de warme baden tot een dik vest en spijkerbroek voor als er sneeuw ligt.

Ik ben heel blij met het autootje want mijn voeten zijn helemaal stuk en branden aan een stuk door van het vele lopen. Ik denk dat ik als een Amerikaanse toerist blijf zitten en vraag of Joost de motor laat draaien als hij dingen gaat bezichtigen -D

Nou, ik ga nog even lekker lezen en dan bijtijds het bedje opzoeken, omaatje is moe ;-)

Hasta mañana !

Buenos noches,

Joost en Gonda

p.s.: vandaag geen enkele foto gemaakt ;-)

Wat een dag !

Vandaag naar Valparaiso geweest. Wat een heerlijke stad met een koele zeebries die je hier in Santiago echt wel mist. De mensen zijn zooo aardig, ik blijf het zeggen, zo behulpzaam en geduldig. We hadden om 10 uur de TurBus naar Valparaiso. Voor 4200 pesos per persoon, enkele reis. Op en neer kwam dat op nog geen 30 euro.

Kwart voor 12 kwamen we aan en om kwart voor negen stapten we weer uit de bus voor ons appartement. Het is een prachtige stad waar je heel makkelijk in reist met de bus. Voor nog geen 30 cent p.p. bracht de bus ons van dehaven naar het busstation. Een flinke rit, heel spannend want ze rijden echt als malloten.

We konden voor 13.000 pesos p.p. een touringbus nemen maar we vonden het leuker om lekker zelf de omgeving te verkennen, wandelend, af en toe een terrasje, gidsje in de hand + 2 plattegronden. Als je met de bus mee wilt, steek je eenvoudigweg je hand uit en dan stopt hij naast je. Er rijden ook trolleybussen, een heel apart gezicht. Er zijn zoveel bussen, dat is ongelofelijk, hele zwermen.

Het lijkt ook in ValparaIso weer alsof er niemand werkt, het is zo druk op straat en in de parken. Iedereen heeft tijd voor een praatje. In de parken zitten de mannen te kaarten en kinderen rijden op skeltertjes. Terrassen moet je zoeken. Het meeste gebeurt binnen, misschien vanwege de hitte maar wij zochten net zo lang (en dat was lang) tot we buiten konden drinken en eten. Vanmiddag was dat bij café el Poeto. Heerlijk eten, prachtig restaurant en superschoon toilet (een voorwaarde).

De bus naar Valparaiso doet er 1 uur en 45 minuten over en daar betaal je 4200 per enkeltje voor, dat is ongeveel € 7,50. Het is een luxe bus met verstelbare stoelen, airco en zelfs wifi aan boord !

We zijn met een kabelbaantje naar de bovenstad gegaan, allemaal gekleurde huisjes tegen de berg aangeplakt, heel mooi. De haven was wel grappig maar erg toeristisch. Mensen opeengepakt in een bootje met zwemvesten voor een rondvaart ...daar hebben we voor bedankt. Veel kitsch, handgemaakte spullen maar ook lekker vers fruit, gesneden in bekers en verse meloenen voor een habbekrats. Palmbomen, iedereen lekker in de schaduw, alle bankjes in de zon zijn vrij want daar word je geroosterd. ;-)

Net weer heerlijk gegeten hier 5 minuten verderop in het uitgaanscentrum alhier met prachitge live muziek en een Piso du Sour toe. Een Chileens drankje met 35 % alcohol (vandaar mijn geratel) en gemaakt met opgeklopt eiwit en lemon en verder weet ik nog niet...ff googlen...maar heerlijk, zeker als afzakkertje.

Nu is het kwart over 12, de balkondeur staat wijd open, het is zwoel en bij jullie is het nu kwart over 4 en koud ! ;-) Toch denk ik niet dat ik zoverweg zou willen wonen...net ietsje té ver.

Foto's volgen nog ! Joost heeft er veel gemaakt.

Buenos noches y hasta luega !

Joost en Gonda

Serbessa

En na al dat lopen, vragen en gewandel willen we weleens even rustig zitten. Gelukkig is Joost (de schrijver van dit stukje) niet zo eigenwijs en weet hij dat een halte eerder met de metro misschien korter is. En dat was niet zo. Zeker niet omdat we eerst de verkeerde kant op waren gelopen; zo'n 20 minuten bij 30 graadjes. En weer terug. Goed, nog een wandeling van 45 minuten erbij en we zijn er. Thuis is het min 5, dus even niet klagen over de wandeling alsjeblieft, bijdewee.

En dan een serbessa, want de vee is een bee. Ik kan verdomd weinig Spaans, al zeg ik het zelf, maar m'n biertje weet ik wel te bestellen.

Oen serbessa por vaffor. Huh? Zegt ze. Huh! Wat huh. Oen sebessa! UHM? Oen serfessa, vraagt ze?! Serfessa? Het is toch serbessa? Si, zeg ik, oen serBessa! Huh? serBessa? Oen serFessa!? Si zeg ik ... werkt altijd. Si. En daar komt m'n serbessa. Dacht je. Want Gonda wil een kleintje (dacht ik, want ze was plassen en zei later toch liever een grote gehad te hebben) en ik een grote.

Dus een grande y un pekinja. Cool in een keer goed, dacht ik. Huh, zegt ze. Huh? Grande y un pekinja! No, zegt ze, serFessa. Si, zeg ik. Un grande y un pekinja. [ ... we kijken ... we zwijgen ]. SerBessa denk ik nog. Grande! Handjes erbij. Pekinja. Handjes naar elkaar toe. En als ik op dat moment m'n shirt had opengeritst, m'n Supermanpak zichtbaar werd en ik was weggevlogen, had ze niet verbaasderder kunnen kijken.

Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen. En hebben we er ook nog eens heerlijk gegeten.